Advocaat Semco stijl

Deze post gaat over een artikel dat in NRC Handelsblad verscheen, Advocaat Semco-stijl. Het onderwerp is een nieuwe manier waarop een bedrijf, in dit geval een advocatenkantoor, zich heeft georganiseerd. Zelf noemen de geïnterviewden de organisatievorm Semco-stijl, een vorm van democratie op de werkvloer.

Dit is interessant, omdat veel uitkomsten van mijn onderzoek wijzen op een ‘hive mind’ oftwel ‘wisdom of the crowd’ als robuust organiserend principe (ik vermijd het woord organisatievorm) in natuurlijke systemen. Als agents – mensen in het geval van ondernemingen – een mate van autonomie hebben dan zal het bedrijf het best in staat zijn om zich staande te houden in veranderende omstandigheden. Hoe voor de hand dit ook lijkt te liggen: in veel bedrijven gaat het er zo niet aan toe.

Hier is gekozen voor een model dat de geïnterviewden democratisch noemen. Dan denk ik al gauw aan stemmen over allerlei onderwerpen. Daarvan is (ook wiskundig) bewezen dat het de enige valide (sic!) en houdbare beslissingsmethode voor niet-structurele beslissingen, zoals in de politiek. Maar erg snel is het niet. Ik ben benieuwd hoe dat in de praktijk werkt. Dit principe volgens mij veel breder toepasbaar dan alleen voor hoog-opgeleiden. In mijn ervaring is een grote groep in staat om op deze manier te werken, mits ze inderdaad autonoom willen zijn met de rechten en plichten die dat met zich meebrengt. Een screening  voor de aanwezigheid van die wens om autonoom te werken is relevant.

De visieontwikkeling is in dit kantoor een taak van de partners. Een visie leidt tot een plan waaraan een onderneming zich voor een periode committeert. Als daar geen consensus over bestaat dan zien de medewerkers het belang er niet van, ze kunnen niet autonoom zijn, ze committeren zich niet, voeren het niet uit en het plan snijdt geen hout. Er is dus geen keus dan om een ieder mee te nemen in dat proces. Die visie is wel nodig want in feite is dat het enige dat het bedrijf van zijn omgeving onderscheidt en dus de oever is die de rivier afbakent, om het maar eens dichterlijk te zeggen. Daarbinnen is iedereen autonoom. Ook benieuwd hoe dat in de praktijk werkt.

Interessant dus en ook als experiment het navolgen waard. In een recente documentaire van Tegenlicht De nieuwe Wijsheid van Semler zoekt hij zelf alweer verder naar de menselijke maat en motivatie. Ik ga binnenkort Semco-Stijl herlezen in het licht van mijn blog en dan doe ik er hier verslag van.

Gepubliceerd door

DP

Complexity Scientist