Een meme is de virtuele (niet noodzakelijk digitale) versie van wat een gene, een gen, is voor fysieke organismen. Het is de ‘programmatuur’ die de werking van zo’n virtueel systeem regelt. Het wordt vaak gebruikt voor verhalen, termen en beelden die ‘een eigen leven gaan leven’. Dat is verwarrend, omdat zulke begrippen en beelden in feite de verschijningsvorm zijn van de meme en niet de programmatuur ervan. Ik gebruik het woord zoals het gebruikelijk is geworden. Voorbeelden te over: virussen, virals, moppen, nieuwe vetcoole woorden.
Hun gedrag heeft kenmerken zoals: overdracht brengt succes aan de meme zelf (namelijk blijft leven) en succes aan de gebruiker (namelijk vind ik leuk, dat jij dit aan mij doorgeeft, ga ik ook doen). Een meme kan zichzelf aanpassen: als een mop niet helemaal goed valt maar de boodschap is goed dan zal de verteller hem bijschaven voordat hij hem opnieuw vertelt, maar dan beter. Hoe meer succes de boodschap van de meme de gebruiker brengt, des te meer exemplaren er in omloop komen en hoe langer hij ‘leeft’.
Ha! Dat is interessant: kunnen memes zoals een begrip, een virus of een viral leven? Is leven een absoluut begrip of komt het in gradaties, dus: is een konijn meer levend dan een plant, een alg, een bacterie, een griep virus, een youtube filmpje, een eroderende steen? En de hamvraag: kun je een onderneming zien als een meme en hoe levend is zij dan? In deze conversatie wordt besproken of je een onderneming kan beschouwen als een meme, dus of zij zelf eigen regelsystemen heeft die haar voortbestaan bevorderen. En in het verlengde daarvan: hoe autonoom is dat? Hoe levend is een bedrijf en hoe succesvol om lang te overleven? Ik hoop dat dit onderwerp iets bijdraagt aan de vraag wat bepalende factoren zijn voor een lang leven van een onderneming.
